Lang geleden, toen ik nog jong en Amsterdam nog ruig was, liep ik te slenteren over de wallen, dat schimmige gebied tussen IJ en Amstel. Schichtig kijkend van links naar rechts, met de handen in de zakken en de kraag omhoog. Want ik wilde zien maar niet gezien worden. En ik zag genoeg daar achter die ramen, rondborstige vrouwen en schaars geklede meisjes, verleidelijk lachend, lonkend naar mij. Maar ik bood weerstand en ik liep door, nog een klein stukje liep ik door, en toen gebeurde het. Toen zag ik haar, een exotische schoonheid, haar vormen onweerstaanbaar, haar bruine huid glanzend in het avondlicht. Daar stond ze, ze zag me kijken, keek mij uitdagend aan en trok mij met haar ogen naar zich toe. Ik kreeg een professionele glimlach en kon geen weerstand meer bieden. Ze had me aan de haak en trok me zonder problemen naar binnen. 'Hallo,' zei ze zwoel. 'Hallo,'zei ook ik. Meteen wilde ik haar beetpakken, gepassioneerd als ik was wilde ik meteen tot actie overgaan, maar ik moest eerst nog onderhandelen over de prijs. Die was afhankelijk van het lichaamsdeel waarmee zij de daad zou gaan verrichten. De communicatie was moeilijk, zij sprak geen Nederlands maar toonde mij met gebaren de mogelijkheden. Ik was inmiddels behoorlijk opgewonden, wou niet bezuinigen en koos het duurste. Ze knikte instemmend, goede keus, leek ze te zeggen en vroeg me vooruit te betalen. En dat deed ik, zuinigheid kon mijn passie niet meer afremmen. Maar zodra ik betaald had veranderde haar houding, was het eerst zwoel verleiden werd het nu vooral snel afwerken. Maar ik wilde niet afgewerkt worden, ik wilde liefde, al was het maar voor tien minuten. Al was het maar de illusie van liefde, maar ook dat was mij niet gegund. Naakt stond ik voor haar, hopend op een glimlach, verlangend naar compassie. Maar ze was koel en gebood mij met een ongeinteresseerd gebaar op het smoezelige bedje te gaan liggen. Daar deed ze me met een geroutineerd gebaar een condoom om en begon mij met de hand te bewerken. Steeds sneller ging haar hand op en neer terwijl ze met een verveelde blik naar de klok op de muur keek. Waarschijnlijk had zij gedacht dit klusje met de hand te kunnen klaren maar zover liet ik het niet komen. Gedecideerd vroeg ik haar mij te geven waarvoor ik betaald had. Met tegenzin gingen de benen wijd, maar toen ik eenmaal binnen was begon zij genoeglijk te kreunen en mij met ´ja, ja´ aan te moedigen. dit alles om de afronding te bespoedigen. Zij was duidelijk niet van plan om voor mij de tijd te nemen.´Kom,kom,´klonk het steeds dwingender. Veel aanmoediging had ik niet meer nodig en met een zucht verlieten enkele miljoenen spermatozoiden het lichaam. Voldaan trok ik terug waarop zij met een snelle beweging het condoom afnam en wegwierp. Geef terug, wou ik nog zeggen, maar het was al te laat, mijn nageslacht verdiende meer respect maar lag al in de vuilnisbak, verloren tussen de andere rubber zakjes. En ik lag daar afgewerkt en gedesillusioneerd op dat smoezelige matrasje. Mevrouw had zich intussen al weer aangekleed en maakt zich op voor de volgende klant. Dus kleedde ik mij ook maar weer aan. Nog net op tijd kon ik mijn broek optrekken voordat het gordijn weer open ging. Terwijl ik me nog stond aan te kleden stond zij alweer te lonken naar de volgende klant. Graag had ik nog even na willen praten maar ze gunde me geen blik meer waardig, nog net voor de volgende klant binnen kwam glipte ik naar buiten en maakte me snel uit de voeten. Voor romantiek moest ik ergens anders zijn, dat had ik toen wel begrepen. Fragment uit het boek Overleven in Amsterdam MvE