Nooit is onze wereld zo snel veranderd als in de jaren 60 van de 20e eeuw. Nooit tevoren ook ging het zo goed. Maar toch vonden de kinderen van de nieuwe welvaart het nodig de wereld te veranderen. Die sociale revolutie begon in Amerika en kwam daarna al snel naar Europa. Toen moest ook hier ineens alles anders en moest het autoritaire juk afgeworpen worden. Ze droomden van revolutie en daarvoor werd zelfs Mao op een voetstuk geplaatst. Het feit dat deze dictator miljoenen doden op zijn geweten had verhinderde niet dat veel van de naive dromers zich Maoist noemden. Want de romantiek van de revolutie lonkte en het tij was niet meer te keren. Zo brak een nieuwe tijd aan, een heerlijke tijd voor de hippie's. Want alles kon ineens, vrije sex, drugs in overvloed, het kon niet op. Met een beschilderd VW busje naar het strand, leven in een roes vol utopische dromen. Vrijheid blijheid en geen zin meer om te werken. En waarom zou je ook gaan werken als je een uitkering kunt krijgen. Maar het werk moest wel gedaan worden dus haalden daarvoor Arabische gastarbeiders uit Noord-Afrika. En die lieten hun familie overkomen en die kregen dan ook weer een uitkering. Want iedereen moest gelijke rechten hebben, zo was het nieuwe denken. Geen enkele groep mocht gediscrimineerd worden, die les hadden we geleerd van de Jodenvervolging in de oorlog. En zo kon het gebeuren dat de Arabieren hier profiteerden van het leed dat onze Joden in de oorlog was aangedaan. En zo kon het gebeuren dat we nu nog steeds last hebben van de erfenis waarmee de dromers van '68 ons hebben opgezadeld.